Dag 1 in Kampala

Gisteren was het eindelijk zo ver, de reis waar ik nu toch al een hele tijd naar had uitgekeken ging van start. Ik heb geen tijd meer gehad om voor mijn vertrek nog even een bericht te posten maar ik ben nu vrij en heb dus even de tijd om mijn eerste dag in Kampala te beschrijven. Om op mijn verblijfplaats in Kampala te geraken moest ik twee vluchten nemen, de eerste was van Brussel naar Caïro. Dankzij mijn twee charmante buurmannen op het vliegtuig: Bert en jawel... Bert, werd dit een aangename vlucht aangezien beiden wel te vinden waren voor een gezellige babbel (bij deze dus ook de beloofde eervolle vermelding op mijn blog;-) ). De eerste vlucht had al wat vertraging en we hadden in caïro maar twee uur om over te stappen naar Entebbe, gelukkig waren er nog meerdere mensen aan boord die deze overstap moesten maken en werd de piloot van de tweede vlucht op de hoogte gebracht zodat we nog voldoende tijd kregen om op tijd in ons tweede vliegtuig te geraken. Tijdens de tweede vlucht heb ik voornamelijk geslapen (of toch een poging gedaan tot) . half vier 'smorgens was het toen we landde in Entebbe, hier stonden ook weer twee mannen ons op te wachten om ons naar het doing good huis te brengen, heel vriendelijke mannen die meteen te vinden waren om een selfie met ons te nemen (foto's volgen nog). Het busje waarmee ze ons kwamen op halen reed wonder boven wonder, hoewel we maar 50 km/u reden, leek alsof de motor het elk moment ging begeven, lawaaaaaaai niet normaal. Heel vreemd was ook dat de motor helemaal niet in de motorkap zit zoals bij ons, de motor zit dus binnenin de auto onder de stoel van de chauffeur en de passagier. Na een hobbelige maar fijne rit van ongeveer 40 minuutjes kwamen we aan in het doing good huis. Het appartement is omringd door een soort van muur en met een grote poort, voor de veiligheid. Binnen die "muur" wonen ook nog andere gezinnen in appartementjes. Eens we daar aan kwamen zijn we maar meteen gaan slapen want om 10 uur zou Ritha me komen oppikken om me een rondleiding te geven door de stad, ondertussen was het al 5 uur 'smorgens dus ik had niet veel tijd om te slapen. We hebben hier slaapkamers met stapelbedden, de matrassen zijn een beetje hard maar toch viel ik gelukkig als een blok in slaap. Om 8 uur vanmorgen werd ik wakker van de spelende kinderen hier op het binnenpleintje maar dat vond ik helemaal niet erg, ik heb dan maar een douche genomen en jawel er was warm water ! Die luxe heb ik dus wel.

Het ontbijt bestond uit geroosterd brood met confituur, simpel maar daarom niet minder lekker. Lunchen kan ik altijd op het project waar ik zal werken en het avondetenmoet ik zelf voorzien.

Om 10 uur arriveerde Rhita (blijkbaar één van de weinige oegandezen die op tijd komt :-D ) We gingen de stad in om een oegandeze SIM-kaart voor mijn gsm te kopen, wat boodschappen te doen voor het avondeten en ze ging me ook leren hoe ik het openbaar vervoer moest nemen. Nu, het verkeer hier is echt één grote chaos, daarom worden we aangeraden om een Boda-boda te nemen, dit is en soort van scooter en die kan dus tussen het drukke verkeer door glippen. De locals dragen hier zelden een helm maar wij worden verplicht vanuit de organisatie om een helm te dragen (en maar goed ook). Rhita legde me uit dat je altijd eerst op voorhand het bedrag van de rit moet afspreken, ze zei me ook hoeveel een rit naar de stad kostte aangezien elke chauffeur, bij eender wie meer probeert te vragen. Na een beetje onderhandelen vonden we twee chauffeurs die ons aan het normale bedrag wilden vervoeren, ik moest achterop de Boda-boda kruipen en had meteen de neiging om die chauffeur vast te nemen zodat ik er niet af zou vallen maar dat wordt hier dus niet gedaan haha, je moet je dus maar ergens zien vast te houden. Onderweg heb ik zo veel dingen gezien, niet te geloven. Langs de straat kom je allemaal kleine kraampjes tegen waar ze vannalles verkopen: zowel eten als schoenen als andere dingen. Ik zag mensen langs de kant van de straat zitten bedelen in gescheurde kleren en blote voeten, ik zag echte sloppenwijken waar de kinderen rondliepen op blote voeten, maar ik zag ook veel mensen onderweg naar hun werk of naar school in een typisch uniformpje. Eigenlijk zag ik vooral één grote verkeerschaos ! Gelukkig zat ik op een Boda-boda en die glipte overal tussen, soms dacht ik wel ai ai komt dat wel goed ? Mensen die ook ineens over steken waarvan ik soms dacht dat we er eentje gingen raken. Uiteindelijk vond ik het wel een leuk ritje. Toen we aan kwamen bij Nakumatti Oasis Mall, zijn we dus die SIM kaart gaan kopen waardoor ik ook met mijn computer op internet kan af en toe. Nadien nog wat boodschappen gedaan voor het avondeten: Spaghetti jeeej ! Ik ben wel benieuwd naar het eten dat ik op het project zal krijgen, dat zal eerder rijst of iets met bonen zijn denk ik. Op veel plaatsen staan bewakers en deze hebben dan ook echt een groot geweer vast, zo moesten wij ook onze tassen laten controleren voor we binnen mochten in de winkels

Morgen ochtend komt Rhita me om 8u30 ophalen om naar het Katalemwa revalidatiecentrum te gaan. Spannend, ik ben heel benieuwd !

Zo nu zijn jullie toch op de hoogte, alles gaat hier heel erg goed! Ik zit hier echt zeer luxueus eigenlijk, ik heb een gewone toilet, een douche MET warm water,... maar als ik de poort van ons domein uit kom dan moet ik voorbij een kleine sloppenwijk, dan voel ik me wel erg schuldig dat ik daar verderop zo veel luxe heb.

Tot de volgende !

Groetjes Kato

Aftellen !

De grootste voorbereidingen zijn getroffen, aftellen maar !
In september ging ik naar een infovergadering over vrijwilligerswerk in afrika, tijdens het bekijken van het filmpje dat de organisatie liet zien wist ik het meteen: ik moest en zou dit doen. Vastbesloten schreef ik me in voor een project waarbij mijn ervaring als kinesitherapeut goed van pas zou komen, ik ga helpen in het Katalemwa revalidatie centrum dat zich bevindt in Kampala, de hoofdstad van Oeganda. Als je denkt dat dit zo vlot gaat: inschrijven, betalen en vertrekken, dan heb je het mis. Nadat ik me had ingeschreven voor deze reis moest ik op voorbereidingscursus gaan. Deze "cursus" (eigenlijk is het meer een leuke dag waarbij vrijwilligers komen vertellen over hun ervaringen en waarbij je voorbereid wordt op de reis en de cultuurverschillen) maakte het allemaal helemaal echt! Eerst moesten we onszelf even voorstellen en moesten we vertellen waarom we naar Afrika gingen en waarom we vrijwilligerswerk wilden doen, dat was best moeilijk. De reden waarom ik naar Afrika ga is eigenlijk dubbel, ik ben erg benieuwd naar het leven daar, de cultuurverschillen en dergelijke. Ook de fysiotherapie zal waarschijnijk iets anders zijn dan bij ons, als het op apparatuur aan komt toch zeker. Het zal waarschijnlijk het grootste avontuur worden dat ik tot nu toe zal meegemaakt hebben. Bovendien hoop ik een steentje bij te kunnen dragen aan het revalidatiecentrum en zo ook het verblijf van de kinderen wat aangenamer te maken. Het Katalemwa revalidatiecentrum bestaat grotendeels danktzij donaties en daarom organiseer ik op zondag 10 mei 2015 een pannenkoekenbak om wat centjes in te zamelen zodat ook ik een kleine donatie kan doen.

tijdens deze voorbereidingscursus kregen we ook wat meer informatie over hoe we het best omgaan met de kinderen waarmee we te maken krijgen binnen het project, dit was best aangrijpend. Zo kregen we bijvoorbeeld te horen dat kinderen in Afrika nog steeds gestraft worden door ze te slaan en dat we ons daar beter niet te erg mee konden moeien. Nu denk ik niet dat ik hier veel mee te maken zal krijgen aangezien mijn project een revalidatiecentrum is maar mensen die op een school of weeshuis terrecht komen zullen dit eerder tegen komen. Ik hoop alvast dat ik dergelijke zaken niet te zien krijg.
verder gaven ze ook aan dat we moesten oppassen dat kinderen zich niet te hard aan ons gingen hechten aangezien we na een maandje weer vertrekken. Dit kan niet alleen moeilijk zijn voor de kinderen maar ook voor jezelf natuurlijk, zeker wanneer je een project doet in een weeshuis waar je weet dat die kinderen geen ouders hebben en waar er zo weinig mensen werken dat de kinderen niet de nodige aandacht krijgen die ze nodig hebben/ verdienen. Kortom die voorbereidingsdag was zeer zinvol, aangrijpend maar ook zeer leuk.

Ondertussen is het april en komt het vertrek dichter en dichter. De inentingen zijn gegeven, de papieren zijn in orde, mijn vliegtuigticktet is geboekt, ik ben bijna klaar om te vertrekken.
Die inentingen waren geen lachtertje, ik dacht er met één spuitje wel vanaf te zijn maar niet dus... 4 spuiten in mijn armen seg, bovendien had ik me erg mispakt aan de kostprijs van deze spuitjes (zorg dus dat je genoeg geld bij hebt als je dit laat doen). Nu moet ik alleen nog malaria tabletten in huis halen, en geld. In Oeganda betalen ze met Shilling geloof ik en daar werken ze met grote getallen want €1 is 3263.60 Oegandese Shilling, dat gaat nog wat worden want ik hou niet zo van cijfertjes.

Ik verblijf in een guesthouse met de andere vrijwiligers die op dat moment in Kampala zijn. Dit guesthouse wordt dag en nacht bewaakt om de veiligheid te garanderen (blanke mensen worden gelinkt aan geld). Ondertussen heb ik ook contact gehad met een meisje uit Nederland die op dat moment ook in het guesthouse zal verblijven, dat stelt me wel al wat meer op mijn gemak. Om het avontuur helemaal compleet te maken heb ik ook al een 3 daagse safari geboekt. Overnachten in primitieve hutjes tussen de wilde dieren.... IK... Kato de bangerik.... als dat maar goed komt!

Nu moet ik alleen nog even werken, stage doen, examens afleggen en ik ben klaar voor vertrek! Woeehoeeeeew


Groetjes Kato

Welkom op mijn Reislog!

Hallo en welkom op mijn reislog!

Dé plaats om op de hoogte te blijven van alle avonturen en ervaringen tijdens deze reis. Vanaf nu zul je hier dan ook regelmatig nieuwe verhalen en foto's vinden, en via de kaart weet je altijd precies waar ik me bevind en waar ik ben geweest! Meer informatie over mijzelf en de reis die ik ga maken vind je in het profiel.

Wil je automatisch een mailtje ontvangen wanneer er een nieuw verhaal of een nieuwe fotoserie op deze site staat? Meld je dan aan voor mijn mailinglijst door je e-mail adres achter te laten in de rechter kolom.

Ik zie je graag terug op mijn reislog en laat gerust af en toe eens een berichtje achter!

Leuk dat je met me meereist!

Groetjes,

Kato