Mijn laatste blog was niet zo’n vrolijke blog maar ondertussen heb ik heel wat te vertellen. Vandaag kwam Teddy (dat meisje van 8 jaar waar ik over had geschreven met haar verlamde voetjes en het ratten probleem) terug langs in Katalemwa, haat wonden op haar tenen zagen er al iets beter uit dan vorige week want vorige week kon je duidelijk zien dat de wonden vers waren en nu waren ze eerder aan het genezen had ik de indruk dus dat was positief. Vandaag had ik gevraagd of we voor haar AFO’s konden maken (een enkel voet brace ) dan zou ze veel beter kunnen stappen met haar krukken en de dokter vond het een goed idee dus ze zijn meteen de maten komen nemen dus volgende week zijn ze hopelijk klaar, alleen spijtig dat ik er dan niet meer ben. Verder wisten we ondertussen ongeveer waar ze woonde dus we zouden om 15 uur met haar mee naar huis gaan om even de omstandigheden te bekijken en eventueel wat advies te geven aan haar moeder. Ik was zo blij dat ik mee mocht gaan !

Eerst dus nog de andere patiënten verder behandelen en ondertussen ook nog de gordijnen die ik had laten maken bekijken want ze waren zo lelijk! Ik kon niet geloven dat ik hier geld voor had betaald, ze waren aan elkaar genaaid maar totaal niet op gelijk niveau het trok echt op niets. Dus nu hebben we een mama van een patiënt gevraagd om aanpassingen te maken en hopelijk gaan ze dan een beetje netter zijn. Maar ondertussen werd 15 uur natuurlijk 16 uur want zo gaat dat dan in Afrika en ook al is dit mijn vierde week hier in Oeganda, dat is iets waar ik absoluut niet aan kan wennen. Om drie uur stond ik dan ook acht al te springen om te vertrekken, maar hier werken ze zooooooo langzaam dus om dat van die gordijnen allemaal te bespreken duurde echt anderhalf uur, 1000 keer hetzelfde zeggen en uitleggen en ooooh man ik werd daar zo vervelend van haha ik dacht echt kom nu zal het welduidelijk zijn zeker ? Maar dus ondertussen was het 16 uur en tegen dat we effectief vertrokken was het 17 uur wat dus normaal het einde van de werkdag is en dan word ik pist want dan ben je weer aan het “overwerken” terwijl je heel de namiddag bijna niets gedaan hebt. Dus kort samengevat dat relaxte gedrag hier en no rush dat is dus niets voor mij precies. Maar bon om 17 uur vertrokken we dus richting de sloppenwijk waar Teddy woonde. Haar huis was ongeveer een 25 vierkante meter groot gok ik, ons tuinhuis thuis is maar een klein beetje kleiner dan hun huis maar zelfs properder en geloof mij, ons tuinhuis is NIET proper. Het huisje had drie kleine ruimtes, de eerste ruimte waar ik binnenkwam was heel klein en de vloer bestond uit allemaal keien, erger dan kasseien dus Teddy ging van hieruit op haar knieën kruipen want de vloer was te hobbelig om haar krukken te gebruiken, er liep een kip binnen rond en er was een kampvuurtje aan het branden met een pot eten erop. Verder stond er een boda boda binnen en een bankje maar die stond zo scheef op die stenen dat je er volgens mij niet op kon blijven zitten. De tweede kamer die ik binnenkwam was gevuld met een bed waar de moeder samen met haar pasgeboren baby sliep, verder stonden er twee kleine zetels die er zelfs op een stort slecht zouden uit zien, volledig gescheurd en beschimmeld. Ik kan echt niet zo goed beschrijven hoe het eruit zag maar ik kan je verzekeren dat je je niet kan voorstellen hoe deze mensen leefden, zelfs voor in de sloppenwijken was het erg. Uit het gesprek bleek dat enkel Teddy problemen had met de ratten en we vermoeden dat dit komt omdat ze als enige op een matras op de grond moet slapen, de rest heeft een bed. De matras was bovendien beschimmeld en helemaal afgeknabbeld, er zat niet eens een hoes overheen. We vroegen de moeder of ze iets kon ondernemen tegen de ratten maar ze wilde geen vallen zetten of vergif strooien aangezien ze veel kleine kinderen heeft. Oke dan zag ik maar één oplossing, ik heb een bed gekocht voor Teddy. Een metalen bed (want hout zouden ze kunnen kapot maken en verbranden ofzo) een matras met beschermhoes aangezien ze incontinent is en lakens voor op het bed. Godfrey heeft de mama duidelijk gemaakt dat het bed enkel voor Teddy is en dat ze moet zorgen dat de lakens aan het voeteneinde goed onder de matras gestopt worden zodat er geen ratten onder kunnen. Ik weet dat het eigenlijk niet zo goed is van mij want nu geef ik deze mensen iets en dan kom ik over als de vrijgevige “rijke” Muzungu en dat mag niet maar de gedachte aan die ratten en haar voetjes deed me zo slecht voelen en nu weet ik tenminste dat haar voetjes kunnen genezen. Godfrey gaat Teddy bovendien opvolgen als ik weg ben en hij komt regelmatig ook eens terug kijken hoe het gaat met het bed om zeker te zijn dat ze het bed niet verkopen.

Nu kan ik tenminste een beetje met een gerust hart terug naar huis keren, ook al weet ik dat dit één meisje is van de vele kinderen die in deze omstandigheden leven. Ook al lopen de kinderen hier vrolijk door de straten te spelen met elkaar, bij ons zouden de kinderen weggehaald worden door de kinderbescherming en de ouders zouden waarschijnlijk de gevangenis in belanden wegens kindermishandeling. Ik zag ook dat er wel toiletten waren voor de hele buurt die er wel redelijk uitzagen maar daar moeten ze meestal voor betalen en dat geld hebben ze niet. De kinderen gaan sowieso niet naar het toilet want die hebben meestal alleen een T-shirt aan en gaan gewoon door hun benen en beginnen te plassen. Voor alle duidelijkheid, ik heb het hier enkel over de sloppenwijken en er zijn zeker ook andere leefomstandigheden die wel oke zijn.

De laatste twee weken waren dus een rollercoaster van emoties, ik ben zo kapot ! de laatste dagen ben ik pas om 19 uur thuis (net voor het donker) en dan in combinatie met die verschillende emoties… Ik zou dagen aan een stuk kunnen slapen om bij te komen denk ik. Vorig weekend zijn we bijvoorbeeld op safari geweest en dat was zo overweldigend prachtig dat je dan weer even alle miserie die je gezien hebt vergeet.

Maar ik kan ondertussen zeggen dat ik toch voor minstens één meisje iets goed heb kunnen doen, voor hen is het natuurlijk allemaal God die dit geregeld heeft, en God die mij gestuurd heeft en die me heeft gezegd om dit alles te doen. I did something and something changed.